Dinsin bu rüzgâr odamın bir köşesinde
Şehrin ışıkları sönene kadar beklesin
Sonra girsin karanlık penceremden
Ve sabah olmadan dinsin odamın bir köşesinde
Bak işte; rüzgâr bir köşede, ben bir köşede

Söz de yorulur vakti geldiğinde
İnsanın geçemeyeceği yollardan geçer
Varılmayacak şehirlere varır, rüzgâr gibi
Ve fakat sabahı görmeyecek gecelerde yorulur sözler
Rüzgâr bir köşede, sözler bir köşede
Ve karanlık
Yine her köşede

Kapamasan da gözlerini
Elinde kalmaz gece
Rüzgârın karanlığa tutunamadığı gibi
Umutlar da rüzgâra tutunamaz
Dağları aşamaz ve sabaha varamaz
Çırpınması nafile kuşların
Bu gece de yine sabaha varır