Her sabah böyle olurum ben,
Bir şehrin kalabalığı yıkılır üstüme,
Zaman geçer, acılar geçer de,
Yitik hayallerin boşluğu terk etmez insanı.

Duruyor şimdi orada bir yerde,
Ne bakmaya cesaretim var,
Ne de yokluğunu kabul etmeye,
Baksana, duruyor işte hala,
Senin yalnızlığın,
Benim sensizliğim.

Her sabah böyle olurum ben,
Ne gece çare olur,
Ne doğan güneş.
Bir tek ilacı var bu uyanışların;
O da kanını çeker karanlıkların.